Sumatra!
Door: renatesportel
Blijf op de hoogte en volg Renate
23 April 2012 | Indonesië, Batavia
Lieve allemaal,
Vorige week dinsdag hebben wij ons geliefde Maleisië verruild voor Sumatra, Indonesië! Na een vlucht van slechts 30 min. arriveerden wij op Medan Airport (Sumatra). Het lijkt onmogelijk, maar dit vliegveld bleek nog kleiner te zijn dan het station in Ruurlo. De gelukkigen onder jullie die dit station ooit bezocht hebben begrijpen mijn verbazing! Toch stonden er 50 politiemannen om alles in goede banen te leiden voor de 250 passagiers die dit vliegveld per dag passeren ;) Nadat we ons visa hadden geregeld begonnen wij aan een avontuurlijke reis naar Danau Toba (Lake Toba). Tijdens deze reis bleek meteen dat wij in een totaaal andere wereld terecht waren gekomen. Daar waar vervoer en infrastructuur in Maleisië echt top geregeld zijn, bleek dit in Sumatra een ander verhaal ;) In Maleisië was het lokale vervoer ons uitstekend bevallen. Om deze reden besloten wij in Sumatra ook met het openbare vervoer de reis te maken naar Lake Toba! In de bus heb ik helaas bijna de hele reis bovenop Fleur gezeten, omdat de 2-persoonsbankjes veeeel te klein waren voor ons! Mijn schouder stak ruim 20 cm uit in het gangpad, waardoor er steeds allemaal mensen tegenaan liepen: de bus was namelijk bomvol! In Sumatra hebben ze geen bushaltes; iedereen gaat random langs de route staan en iedereen wordt gewoon overal opgepikt en afgezet. De bus werd voor verschillende doeleinden gebruikt: als vervoersmiddel, als schoolbus, maar ook als middel om de meest bizarre voorwerpen te vervoeren. Zo lagen onze backpacks geruime tijd tussen de dakgoten, aardappelkisten, fietsen, autobanden en onidentificeerbare etenswaren. Tijdens onze busreis hebben we vooral onze ogen uitgekeken naar de meest bizarre fenomenen op straat: mensen die overal liggen te slapen (in bomen, op tafels, op daken, op stapels autobanden, etc.), vrouwen die tussen, op en onder de groente liggen die ze vervolgens aan iedereen proberen te verkopen en daadwerkelijk overal liggen stapels verzamelingen (fietsbanden, dakgoten, kokosnoten, etc.). Onze busreis van 96 km duurde ruim vijf uur, omdat de buschauffeur natuurlijk overal moest stoppen om iedereen random op te pikken en af te zetten, maar vooral door het feit dat er van wegen niet echt sprake was ;). Deze busreis was de meest interessante tot nu toe en was verre van comfortabel! Toch vonden we het één grote grap en hebben we keihard gelachen om alle bizarre dingen die we hadden gezien. Omdat we nog nergens een Westerling hadden gespot in ruim 6 uur tijd, waren wij ervan overtuigd dat we de enige westerlingen waren op de planeet Sumatra. Toen we bij Lake Toba aankwamen was onze cultuurshock gelukkig totaal verdwenen! Het was hier namelijk adembenemend mooi! Intens gelukkig zaten Fleur en ik te wachten tot onze Ferry zou vertrekken naar het eiland Samosir. Tijdens het wachten maakten wij hier een heftige aardbeving mee van 8.9 op de schaal van Richter! Omdat wij gelukkig ver van het epicentrum zaten was er weinig schade. Wel waren alle locals een beetje in paniek en werd meteen de televisie aangezet! Gelukkig bleven tsunami's uit en zijn wij nog steeds op Indonesisch grondgebied ;)
Op het Samosir eiland in Lake Toba verbleven wij in Bagus Bay, waar het super gezellig was! Wij voelden ons hier helemaal thuis tussen alle ontzettend lieve locals en een aantal andere reizigers. Elke keer werden wij geknuffeld als we weer 'thuis' waren na een avontuurlijke wandeling naar de supermarkt of een rondje eiland :). Ook keken wij elke avond 1, 2 of 3 filmpjes in de geru van ons hostel! Samosir eiland is de thuisbasis van het Batak volk, een stam uit Sumatra met hele bijzondere tradities en gebruiken. Elke avond konden we hier genieten van traditionele Batak optredens met muziek en dans. Ons favoriete liedje is toch wel 'Rap', die door alle Bataks vrolijk op de gitaar wordt gespeeld, waarbij iedereen super gezellig mee zingt! Ook dansten wij zelf mee bij de Horas dans van de Batak, waar we een mooi gewaad aangemeten kregen! Naast dans en muziek is het Batak volk ook beroemd en berucht om haar eet tradities. Hond en eekhoorn kun je in bijna elk restaurant krijgen en vroeger was zelfs kannibalisme niet ongebruikelijk! Iets anders wat je hier overal kunt krijgen zijn magic mushrooms, die legaal zijn op Samosir eiland! Bijna elke reiziger die hier komt heeft er wel ervaring mee, in een omelet of lekker in een kopje thee ;). Op Samosir eiland hebben we gevaren in een kano, maar helaas vielen wij al over boord toen we nog geen twee meter van de kant waren ;). Jeffrey kwam ons daarna helpen en vaarde vrolijk een rondje met ons om het meer. Hij vond het fantastisch toen Fleur en ik een welbekend liedje over een prostituee begonnen te zingen (Bex en Haag; Walking down canal street, memorabele avond in de vingerhoed!). Jeffrey leerde ons zodoende het woord voor hoer in het Batak! Ook huurden wij een motorbike, waar we het hele eiland mee verkenden. Helaas begon het KEIhard te regenen en waren wij binnen 1 seconde doorweekt: de buien zijn hier heel anders dan in Nederland! Gelukkig hoefden wij nog maar 30 kilometer af te leggen in de stromende regen ;) Ondanks dat we onze handdoekjes hadden omgeslagen hadden wij het extreeem koud en hebben wij na onze tocht ruim een uur onder de enige warme douche op het eiland moeten staan om weer warm te worden! Ook hebben we onszelf getrakteerd op een nachtje luxe in een extreem luxe resort op Samosir, waar we een zwembad, een hottub en een eigen woonkamer hadden! We vonden dat we dit wel verdiend hadden na een maand in de meest bizarre toko's geslapen te hebben! Toch misten wij de gezelligheid van Bagus Bay en waren we blij toen we weer 'thuis' waren.
Het liefst wilden we voor altijd op Samosir verblijven! De omgeving is hier namelijk adembenemend mooi! Lake Toba is het grootste vulkanische meer in Zuid-Oost Azië en was vroeger net zo'n populaire backpackersbestemming als Hat Rin en Phi Phi in Thailand, maar helaas is het toerisme hier in de laatste jaren bijna volledig verdwenen. Op Samosir vind je overal sporen terug van het levendige toerisme dat hier ooit het straatbeeld bepaalde: er zijn duizenden guesthouses, café's en restaurantjes te vinden, die nu bijna allemaal leeg staan omdat er slechts 10 toeristen per dag te vinden zijn. Dit is echt doodzonde, want ik kan me niet voorstellen dat er nog veel plaatsen op de wereld zijn die net zo mooi zijn als Lake Toba! Toch lijkt iedereen die een bezoek brengt aan Indonesië Sumatra over te slaan. Eeuwig zonde, want Sumatra is tot nu toe echt het absolute hoogtepunt van onze reis!
Na Lake Toba zijn we naar Bukit Lawang gereisd. Bukit Lawang is de Gateway naar Gunung Leuser National Park, waar Orang Oetans nog in het wild leven! Dit komt vandaag de dag alleen nog voor op Borneo en Sumatra. Een Orang Oetan safari is dan ook een must als je een bezoek brengt aan Sumatra! Helaas werd onze Orang Oetan safari iets korter dan gepland, omdat wij door een wilde avond langer op Samosir zijn gebleven dan gepland (wij hadden de Ferry van 07.00 helaas gemist ;)).
De reis naar Bukit Lawang was wederom erg interessant. We dachten dat de reis noooit erger kon worden dan de reis van Medan naar Lake Toba, maar niets bleek minder waar. We dachten dat we het goed voor elkaar hadden toen wij een taxi voor een goede prijs hadden geregeld vanaf Samosir rechtstreeks naar Bukit Lawang, maar toen we in Medan aankwamen besloot de chauffeur dat hij geen zin meer had om ons helemaal naar Bukit Lawang te brengen. We werden met onze backpacks en al op straat gedumpt en moesten hierdoor noodgedwongen met het lokale vervoer naar BL reizen. Ditmaal in een minibusje! Het minibusje zag er nogal oud en vervallen uit, maar we hadden weinig keus. Toen we bij onze eerste stop arriveerden, waar we naar het meest ranzige toilet ooit gingen, bleek dat er 16 mensen in ons minibusje gepropt moesten worden, terwijl er slechts plek was voor max. 8 personen! Ook moest er een lading aan onidentificeerbare etenswaren meegenomen worden. Deze dozen namen maarliefst 2 van de 8 kostbare zitplaatsen in! Van zitten was dus niet echt meer sprake ;). Onder het motto 'hoe meer zielen, hoe meer vreugd' en 'we hebben een wagen volgeladen' vervolgden wij onze tocht naar BL! Het systeem was hetzelfde als met de bus van Medan naar Parapat; mensen gaan random langs de route staan en geven een seintje als ze mee willen. Ik was ervan overtuigd dat de chauffeur niet zou stoppen voor nog meer passagiers omdat nergens meer ruimte was, maar niets bleek minder waar. Passagiers die nog mee wilden mochten namelijk gewoon plaats nemen op het uiterst comfortabele dak, waar ze konden genieten van zon en en natuurlijke air conditioning ;). Op een gegeven moment begon het met bakken uit de lucht zetten en op dat moment kwam ik erachter dat het busje niet waterdicht was. Boven mijn hoofd bevond zich een gat van minstens twintig centimeter, waardoor ik binnen enkele seconden compleet doorweekt was. Dit is meteen de eerste keer geweest dat ik mijn paraplu gebruikt heb: IN de bus ;)!
Toen we aankwamen op de plek van bestemming was mijn humeur tot ver onder het nulpunt gedaald was, helemaal toen ik erachter kwam dat mijn backpack en de inhoud daarvan, ook helemaal doorweekt waren. We hebben uiteraard geweigerd te betalen. In BL bleken bijna geen toeristen te zijn, het regende extreem hard en de stroom viel uit, waardoor we deze plek best depressing vonden. Na het eten zijn we dan ook meteen gaan slapen. De volgende ochtend zijn we om acht uur begonnen aan onze jungle trek/orang oetan safari (Echt meisjes in de jungle 4.0)! Met onze gidsen Mogli (Jungle Book), Jansen (dit is zijn voornaam) en Jipur gingen wij op zoek naar onze oranje vrinden! De tocht was fysiek absoluut niet gemakkelijk en zelfs zeer zwaar (ruim acht uur lang), maar uiteindelijk hebben we acht orang oetans in het wild gespot! Dit was ontzettend gaaf! Eén van de orang oetans, Mina genaamd, is berucht in BL. Ze is vroeger opgevoed door mensen en is daar zwaar mishandeld, waardoor ze extreem agressief kan zijn tegenover mensen. Al onze gidsen zijn aangevallen door Mina en Jansen heeft zelfs maanden in het ziekenhuis gelegen (Hij is tijdelijk verlamd geraakt nadat Mina hem heeft aangevallen). Toen we oog in oog stonden met Mina op minder dan vijf meter afstand was dit dan ook best wel spannend. Onder het motto; 'when Mina moves, you move' bleven we toekijken hoe Mina haar sweet potatoes oppeuzelde. Op een gegeven moment moesten we toch echt rennen toen Mina onze kant op kwam! Aarzelen doe je namelijk niet als dit mega sterke dier op je af komt stormen.. Gelukkig zijn we hier zonder kleerscheuren vanaf gekomen! Helaas ben ik wel vijf keer gevallen tijdens een moeilijke en gladde afdaling en heb ik tot op de dag van vandaag spierpijn, maar dit mocht de pret niet drukken! De extreem gave jungle trek kwam ten einde toen we bij ons 'kamp' aankwamen bij de rivier, want ja; wij hebben in de jungle geslapen! Met een groep van zes trekkers (Fleur, ik, de Amerikaanse Meg, twee Franse mannen en Sharon uit Frans Polynesie) en onze drie gidsen hebben we hier echt een top nacht gehad!! Eerst zijn we gaan zwemmen bij de waterval, waarna we thee dronken met koekjes. Ons kamp bestond uit een grote tent, waar tien mensen in kunnen slapen, een tent die als keuken diende en een kamp vuur! Back to basics, want douchen en afwassen deden we in de rivier en de jungle diende als groot toilet! De gidsen kookten een super lekkere rijst maaltijd met vier verschillende curries en 's avonds leerden wij liedjes, raadsels, een Frans Polynesische dans en speelden we het meest hilarische spel ooit (I have a cup)! Fleur en ik gingen vroeg slapen, want de volgende ochtend moesten wij om 04.00 alweer de jungle in omdat wij een vlucht hadden naar Jakarta! Slapen deden wij gewoon op de grond en zonder kussen. Ondanks dat het niet onze meest comfortabele nacht was, was het veruit de gaafste! De volgende ochtend werden wij in het holst van de nacht gewekt door Mogli, die ons de mededeling deed dat we onze bikini aan moesten trekken. De terugtocht naar Bukit Lawang ging namelijk niet via de jungle, maar via de rivier. Om vier uur ‘s nachts liepen Fleur en ik dan ook in onze bikini door de woeste Sumatraanse jungle op weg naar de rivier. Mogli en Jansen haalden ons vlot tevoorschijn, wat bestond uit drie rubberen banden. Onze rugtassen werden in plastic gewinkeld en stevig vastgemaakt aan onze geïmproviseerde boot, waarna Fleur en ik plaats namen in de middelste van de drie banden. Jansen ging voor en Mogli achter ons. Voor we het wisten gingen wij al raftend de rivier af, in het holst van de nacht! De rivier was woest en er waren overal rotsen, waar Mogli en Jansen ons handig doorheen wisten te manoeuvreren met behulp van een paar zaklampen en stokken. Het water was extreem koud en doordat het nog zo donker was, was het extra spannend en eigenlijk ook levens gevaarlijk ;). Om ons warm te houden zongen wij luidkeels het Bukit Lawang lied: (op melodie van Jingle Bells) Jungle trek, Jungle trek, in Bukit Lawang, see the monkeys, see the birds, see Orang Oetan, Jungle Trek, Jungle Trek, in Bukit Lawang, and if we see Mina, everybody Run!! Na een half uur raften kwamen wij aan bij ons hotel, waar we als een speer een douche namen om vervolgens weer met een minibusje naar Medan te reizen waar onze vlucht naar Jakarta zou vertrekken (Wederom een top-rit)! Inmiddels zijn wij alweer lang en breed op Java! :) Tot nu toe vinden wij Indonesië in één woord fantastisch en was Sumatra echt het hoogtepunt van onze reis! Een absolute aanrader voor alle gelukkigen onder jullie die ooit nog een bezoek gaan brengen aan Indonesië!
Tijdens mijn volgende blog zal ik uitgebreid vertellen over onze avonturen op Java! Ik hoop dat alles goed met jullie gaat in Nederland! Bedankt voor alle reacties en lieve berichtjes van iedereen! :)
Heel veel liefs vanuit Yogjakarta! Xxx
Vorige week dinsdag hebben wij ons geliefde Maleisië verruild voor Sumatra, Indonesië! Na een vlucht van slechts 30 min. arriveerden wij op Medan Airport (Sumatra). Het lijkt onmogelijk, maar dit vliegveld bleek nog kleiner te zijn dan het station in Ruurlo. De gelukkigen onder jullie die dit station ooit bezocht hebben begrijpen mijn verbazing! Toch stonden er 50 politiemannen om alles in goede banen te leiden voor de 250 passagiers die dit vliegveld per dag passeren ;) Nadat we ons visa hadden geregeld begonnen wij aan een avontuurlijke reis naar Danau Toba (Lake Toba). Tijdens deze reis bleek meteen dat wij in een totaaal andere wereld terecht waren gekomen. Daar waar vervoer en infrastructuur in Maleisië echt top geregeld zijn, bleek dit in Sumatra een ander verhaal ;) In Maleisië was het lokale vervoer ons uitstekend bevallen. Om deze reden besloten wij in Sumatra ook met het openbare vervoer de reis te maken naar Lake Toba! In de bus heb ik helaas bijna de hele reis bovenop Fleur gezeten, omdat de 2-persoonsbankjes veeeel te klein waren voor ons! Mijn schouder stak ruim 20 cm uit in het gangpad, waardoor er steeds allemaal mensen tegenaan liepen: de bus was namelijk bomvol! In Sumatra hebben ze geen bushaltes; iedereen gaat random langs de route staan en iedereen wordt gewoon overal opgepikt en afgezet. De bus werd voor verschillende doeleinden gebruikt: als vervoersmiddel, als schoolbus, maar ook als middel om de meest bizarre voorwerpen te vervoeren. Zo lagen onze backpacks geruime tijd tussen de dakgoten, aardappelkisten, fietsen, autobanden en onidentificeerbare etenswaren. Tijdens onze busreis hebben we vooral onze ogen uitgekeken naar de meest bizarre fenomenen op straat: mensen die overal liggen te slapen (in bomen, op tafels, op daken, op stapels autobanden, etc.), vrouwen die tussen, op en onder de groente liggen die ze vervolgens aan iedereen proberen te verkopen en daadwerkelijk overal liggen stapels verzamelingen (fietsbanden, dakgoten, kokosnoten, etc.). Onze busreis van 96 km duurde ruim vijf uur, omdat de buschauffeur natuurlijk overal moest stoppen om iedereen random op te pikken en af te zetten, maar vooral door het feit dat er van wegen niet echt sprake was ;). Deze busreis was de meest interessante tot nu toe en was verre van comfortabel! Toch vonden we het één grote grap en hebben we keihard gelachen om alle bizarre dingen die we hadden gezien. Omdat we nog nergens een Westerling hadden gespot in ruim 6 uur tijd, waren wij ervan overtuigd dat we de enige westerlingen waren op de planeet Sumatra. Toen we bij Lake Toba aankwamen was onze cultuurshock gelukkig totaal verdwenen! Het was hier namelijk adembenemend mooi! Intens gelukkig zaten Fleur en ik te wachten tot onze Ferry zou vertrekken naar het eiland Samosir. Tijdens het wachten maakten wij hier een heftige aardbeving mee van 8.9 op de schaal van Richter! Omdat wij gelukkig ver van het epicentrum zaten was er weinig schade. Wel waren alle locals een beetje in paniek en werd meteen de televisie aangezet! Gelukkig bleven tsunami's uit en zijn wij nog steeds op Indonesisch grondgebied ;)
Op het Samosir eiland in Lake Toba verbleven wij in Bagus Bay, waar het super gezellig was! Wij voelden ons hier helemaal thuis tussen alle ontzettend lieve locals en een aantal andere reizigers. Elke keer werden wij geknuffeld als we weer 'thuis' waren na een avontuurlijke wandeling naar de supermarkt of een rondje eiland :). Ook keken wij elke avond 1, 2 of 3 filmpjes in de geru van ons hostel! Samosir eiland is de thuisbasis van het Batak volk, een stam uit Sumatra met hele bijzondere tradities en gebruiken. Elke avond konden we hier genieten van traditionele Batak optredens met muziek en dans. Ons favoriete liedje is toch wel 'Rap', die door alle Bataks vrolijk op de gitaar wordt gespeeld, waarbij iedereen super gezellig mee zingt! Ook dansten wij zelf mee bij de Horas dans van de Batak, waar we een mooi gewaad aangemeten kregen! Naast dans en muziek is het Batak volk ook beroemd en berucht om haar eet tradities. Hond en eekhoorn kun je in bijna elk restaurant krijgen en vroeger was zelfs kannibalisme niet ongebruikelijk! Iets anders wat je hier overal kunt krijgen zijn magic mushrooms, die legaal zijn op Samosir eiland! Bijna elke reiziger die hier komt heeft er wel ervaring mee, in een omelet of lekker in een kopje thee ;). Op Samosir eiland hebben we gevaren in een kano, maar helaas vielen wij al over boord toen we nog geen twee meter van de kant waren ;). Jeffrey kwam ons daarna helpen en vaarde vrolijk een rondje met ons om het meer. Hij vond het fantastisch toen Fleur en ik een welbekend liedje over een prostituee begonnen te zingen (Bex en Haag; Walking down canal street, memorabele avond in de vingerhoed!). Jeffrey leerde ons zodoende het woord voor hoer in het Batak! Ook huurden wij een motorbike, waar we het hele eiland mee verkenden. Helaas begon het KEIhard te regenen en waren wij binnen 1 seconde doorweekt: de buien zijn hier heel anders dan in Nederland! Gelukkig hoefden wij nog maar 30 kilometer af te leggen in de stromende regen ;) Ondanks dat we onze handdoekjes hadden omgeslagen hadden wij het extreeem koud en hebben wij na onze tocht ruim een uur onder de enige warme douche op het eiland moeten staan om weer warm te worden! Ook hebben we onszelf getrakteerd op een nachtje luxe in een extreem luxe resort op Samosir, waar we een zwembad, een hottub en een eigen woonkamer hadden! We vonden dat we dit wel verdiend hadden na een maand in de meest bizarre toko's geslapen te hebben! Toch misten wij de gezelligheid van Bagus Bay en waren we blij toen we weer 'thuis' waren.
Het liefst wilden we voor altijd op Samosir verblijven! De omgeving is hier namelijk adembenemend mooi! Lake Toba is het grootste vulkanische meer in Zuid-Oost Azië en was vroeger net zo'n populaire backpackersbestemming als Hat Rin en Phi Phi in Thailand, maar helaas is het toerisme hier in de laatste jaren bijna volledig verdwenen. Op Samosir vind je overal sporen terug van het levendige toerisme dat hier ooit het straatbeeld bepaalde: er zijn duizenden guesthouses, café's en restaurantjes te vinden, die nu bijna allemaal leeg staan omdat er slechts 10 toeristen per dag te vinden zijn. Dit is echt doodzonde, want ik kan me niet voorstellen dat er nog veel plaatsen op de wereld zijn die net zo mooi zijn als Lake Toba! Toch lijkt iedereen die een bezoek brengt aan Indonesië Sumatra over te slaan. Eeuwig zonde, want Sumatra is tot nu toe echt het absolute hoogtepunt van onze reis!
Na Lake Toba zijn we naar Bukit Lawang gereisd. Bukit Lawang is de Gateway naar Gunung Leuser National Park, waar Orang Oetans nog in het wild leven! Dit komt vandaag de dag alleen nog voor op Borneo en Sumatra. Een Orang Oetan safari is dan ook een must als je een bezoek brengt aan Sumatra! Helaas werd onze Orang Oetan safari iets korter dan gepland, omdat wij door een wilde avond langer op Samosir zijn gebleven dan gepland (wij hadden de Ferry van 07.00 helaas gemist ;)).
De reis naar Bukit Lawang was wederom erg interessant. We dachten dat de reis noooit erger kon worden dan de reis van Medan naar Lake Toba, maar niets bleek minder waar. We dachten dat we het goed voor elkaar hadden toen wij een taxi voor een goede prijs hadden geregeld vanaf Samosir rechtstreeks naar Bukit Lawang, maar toen we in Medan aankwamen besloot de chauffeur dat hij geen zin meer had om ons helemaal naar Bukit Lawang te brengen. We werden met onze backpacks en al op straat gedumpt en moesten hierdoor noodgedwongen met het lokale vervoer naar BL reizen. Ditmaal in een minibusje! Het minibusje zag er nogal oud en vervallen uit, maar we hadden weinig keus. Toen we bij onze eerste stop arriveerden, waar we naar het meest ranzige toilet ooit gingen, bleek dat er 16 mensen in ons minibusje gepropt moesten worden, terwijl er slechts plek was voor max. 8 personen! Ook moest er een lading aan onidentificeerbare etenswaren meegenomen worden. Deze dozen namen maarliefst 2 van de 8 kostbare zitplaatsen in! Van zitten was dus niet echt meer sprake ;). Onder het motto 'hoe meer zielen, hoe meer vreugd' en 'we hebben een wagen volgeladen' vervolgden wij onze tocht naar BL! Het systeem was hetzelfde als met de bus van Medan naar Parapat; mensen gaan random langs de route staan en geven een seintje als ze mee willen. Ik was ervan overtuigd dat de chauffeur niet zou stoppen voor nog meer passagiers omdat nergens meer ruimte was, maar niets bleek minder waar. Passagiers die nog mee wilden mochten namelijk gewoon plaats nemen op het uiterst comfortabele dak, waar ze konden genieten van zon en en natuurlijke air conditioning ;). Op een gegeven moment begon het met bakken uit de lucht zetten en op dat moment kwam ik erachter dat het busje niet waterdicht was. Boven mijn hoofd bevond zich een gat van minstens twintig centimeter, waardoor ik binnen enkele seconden compleet doorweekt was. Dit is meteen de eerste keer geweest dat ik mijn paraplu gebruikt heb: IN de bus ;)!
Toen we aankwamen op de plek van bestemming was mijn humeur tot ver onder het nulpunt gedaald was, helemaal toen ik erachter kwam dat mijn backpack en de inhoud daarvan, ook helemaal doorweekt waren. We hebben uiteraard geweigerd te betalen. In BL bleken bijna geen toeristen te zijn, het regende extreem hard en de stroom viel uit, waardoor we deze plek best depressing vonden. Na het eten zijn we dan ook meteen gaan slapen. De volgende ochtend zijn we om acht uur begonnen aan onze jungle trek/orang oetan safari (Echt meisjes in de jungle 4.0)! Met onze gidsen Mogli (Jungle Book), Jansen (dit is zijn voornaam) en Jipur gingen wij op zoek naar onze oranje vrinden! De tocht was fysiek absoluut niet gemakkelijk en zelfs zeer zwaar (ruim acht uur lang), maar uiteindelijk hebben we acht orang oetans in het wild gespot! Dit was ontzettend gaaf! Eén van de orang oetans, Mina genaamd, is berucht in BL. Ze is vroeger opgevoed door mensen en is daar zwaar mishandeld, waardoor ze extreem agressief kan zijn tegenover mensen. Al onze gidsen zijn aangevallen door Mina en Jansen heeft zelfs maanden in het ziekenhuis gelegen (Hij is tijdelijk verlamd geraakt nadat Mina hem heeft aangevallen). Toen we oog in oog stonden met Mina op minder dan vijf meter afstand was dit dan ook best wel spannend. Onder het motto; 'when Mina moves, you move' bleven we toekijken hoe Mina haar sweet potatoes oppeuzelde. Op een gegeven moment moesten we toch echt rennen toen Mina onze kant op kwam! Aarzelen doe je namelijk niet als dit mega sterke dier op je af komt stormen.. Gelukkig zijn we hier zonder kleerscheuren vanaf gekomen! Helaas ben ik wel vijf keer gevallen tijdens een moeilijke en gladde afdaling en heb ik tot op de dag van vandaag spierpijn, maar dit mocht de pret niet drukken! De extreem gave jungle trek kwam ten einde toen we bij ons 'kamp' aankwamen bij de rivier, want ja; wij hebben in de jungle geslapen! Met een groep van zes trekkers (Fleur, ik, de Amerikaanse Meg, twee Franse mannen en Sharon uit Frans Polynesie) en onze drie gidsen hebben we hier echt een top nacht gehad!! Eerst zijn we gaan zwemmen bij de waterval, waarna we thee dronken met koekjes. Ons kamp bestond uit een grote tent, waar tien mensen in kunnen slapen, een tent die als keuken diende en een kamp vuur! Back to basics, want douchen en afwassen deden we in de rivier en de jungle diende als groot toilet! De gidsen kookten een super lekkere rijst maaltijd met vier verschillende curries en 's avonds leerden wij liedjes, raadsels, een Frans Polynesische dans en speelden we het meest hilarische spel ooit (I have a cup)! Fleur en ik gingen vroeg slapen, want de volgende ochtend moesten wij om 04.00 alweer de jungle in omdat wij een vlucht hadden naar Jakarta! Slapen deden wij gewoon op de grond en zonder kussen. Ondanks dat het niet onze meest comfortabele nacht was, was het veruit de gaafste! De volgende ochtend werden wij in het holst van de nacht gewekt door Mogli, die ons de mededeling deed dat we onze bikini aan moesten trekken. De terugtocht naar Bukit Lawang ging namelijk niet via de jungle, maar via de rivier. Om vier uur ‘s nachts liepen Fleur en ik dan ook in onze bikini door de woeste Sumatraanse jungle op weg naar de rivier. Mogli en Jansen haalden ons vlot tevoorschijn, wat bestond uit drie rubberen banden. Onze rugtassen werden in plastic gewinkeld en stevig vastgemaakt aan onze geïmproviseerde boot, waarna Fleur en ik plaats namen in de middelste van de drie banden. Jansen ging voor en Mogli achter ons. Voor we het wisten gingen wij al raftend de rivier af, in het holst van de nacht! De rivier was woest en er waren overal rotsen, waar Mogli en Jansen ons handig doorheen wisten te manoeuvreren met behulp van een paar zaklampen en stokken. Het water was extreem koud en doordat het nog zo donker was, was het extra spannend en eigenlijk ook levens gevaarlijk ;). Om ons warm te houden zongen wij luidkeels het Bukit Lawang lied: (op melodie van Jingle Bells) Jungle trek, Jungle trek, in Bukit Lawang, see the monkeys, see the birds, see Orang Oetan, Jungle Trek, Jungle Trek, in Bukit Lawang, and if we see Mina, everybody Run!! Na een half uur raften kwamen wij aan bij ons hotel, waar we als een speer een douche namen om vervolgens weer met een minibusje naar Medan te reizen waar onze vlucht naar Jakarta zou vertrekken (Wederom een top-rit)! Inmiddels zijn wij alweer lang en breed op Java! :) Tot nu toe vinden wij Indonesië in één woord fantastisch en was Sumatra echt het hoogtepunt van onze reis! Een absolute aanrader voor alle gelukkigen onder jullie die ooit nog een bezoek gaan brengen aan Indonesië!
Tijdens mijn volgende blog zal ik uitgebreid vertellen over onze avonturen op Java! Ik hoop dat alles goed met jullie gaat in Nederland! Bedankt voor alle reacties en lieve berichtjes van iedereen! :)
Heel veel liefs vanuit Yogjakarta! Xxx
-
23 April 2012 - 08:41
Carina:
Van het ene avontuur in het andere lezen...Wat weer een heerlijk verhaal dit..:)
Hilarisch die busverhalen..what's IN a bus..en die Minaversie van JB..(smile)
Al die kleine dingen maken een reis groots.
Geniet Java! Liefs
Prachtige foto's trouwens!! -
23 April 2012 - 09:51
Albert En Theresia:
Het zal weer wennen zijn als jullie terug komen in het 'saaie' Nederland ;) -
23 April 2012 - 09:53
Anne:
Gaaf verhaal! Echt een beleving, slapen in de jungle en 's nachts raften om weer in de bewoonde wereld te komen.
Die overbezette busjes klinkt bekend. Ook dat oprecht ALLES mee mag. Het is altijd weer een opluchting om op de plaats van bestemming te komen!
Geniet van Java! XXX -
23 April 2012 - 12:17
Josefien:
Wauw wat een verhaal weer!! Heel cool wat jullie allemaal meemaken, en leuk om te lezen :D Have fun daar schatties!! X -
23 April 2012 - 12:28
Hans:
Shockingly breathtaking stories. Indeed. The world is a great place to be.
Gelukkig ben je niet van suiker, anders was je door hitte of regen al lang gesmolten. -
23 April 2012 - 12:39
Bexs:
Hahah hoe mooi dat jij daar gewoon eventjes aan de memorabele avond in de vingerhoed denkt! Je verhaal klinkt weer geweldig, wat een belevenissen :D en ook hele spannende.. kan me het nauwelijks voorstellen! Veel plezier in Java, benieuwd wat je daar gaat beleven.. In Nederland alles onder controle hoor ;) Liefs xxx -
23 April 2012 - 13:49
Ellis:
De busverhalen zijn uitermate vermakend om te lezen, maar op het moment zelf zou het waarschijnlijk minder prettig zijn geweest! Heb weer heel erg genoten van het prachtige verhaal en jouw vette avonturen daar in het zonnige Azië! Neem als je terugkomt daar a.u.b wat van mee, Nederland kan wel wat zon gebruiken! Veel liefs en tot snel! xxxxxxx -
24 April 2012 - 17:32
Mandy:
Super om je mooie verhalen te lezen Renate! Echt bizar hoe anders de dingen daar gaan. Ik geniet er elke keer weer van! Ik kijk nu alweer uit naar je volgende blog ;)
Heel veel plezier in Java!
Liefs -
25 April 2012 - 15:34
(Lisanne) Stes:
Wauwwwww wat een avonturen het houdt maar niet op!!!!!! Klinkt fantastisch lieverds!! Ik ben blij dat jullie het zo naar je zin hebben! Jullie hebben zelfs een nieuwe backpackers hotspot gevonden, Sumatra! Door de mooie verhalen wil ik hier ook heel graag eens een kijkje gaan nemen;) Ik ben ook eeeeerg blij te lezen dat je nog steeds het nachtegaaltje uithangt, ook aan de ander kant van de wereld. Lekker eigen liedjes componeren en luidkeels zingen haha!!!:D Have fun in Java! Dikke kussen!! -
27 April 2012 - 16:25
Koert S.:
Uitgebreid? Renate je doet het geweldig. Echt er zijn daar ook Nederlanders hoor!! Die zijn nl. overal.
Liefs je oom ook globetrotter -
01 Mei 2012 - 12:25
Zwanette:
Lieve Renate, wat een avonturen beleven jullie, zeg! Leuk om je verslagen te lezen. Geniet van je verdere reis en pas goed op jezelf.
Groetjes, Zwanette -
04 Mei 2012 - 12:42
Tetske:
Lieve echte meisjes in de jungle 4.0!!!
Eindelijk heb ik jullie avonturen weer gelezen, wat heeeeerlijk:D
Haha heel herkenbaar ook dit soort bustochten, geweldig he hoeveel ze in zo'n klein busje kunnen proppen.
Zo bijzonder wat jullie allemaal meemaken, ik ben jaloerssss en kijk weer heel erg uit naar jullie volgende verhalen!
Genietze lekker snoepjes, en Ren hele fijne bday he schatje! We zullen vanavond aan je denken tijdens Kars diner :)
Dikke kus (ditmaal vanuit college, zaal megaron, educatorium, Uithof mochten jullie je dat nog herinneren ;) ) -
04 Mei 2012 - 19:55
Zwanette En Sacharja:
Gefeliciteerd met je verjaardag, liefs -
05 Mei 2012 - 19:16
Sacharja:
Ik vind het raar dat het vliegveld kleiner dan het statsjon is in ruurlo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley