Paradise!
Door: renatesportel
Blijf op de hoogte en volg Renate
22 Maart 2012 | Maleisië, Jerantut
Lieve allemaal,
Na een week radiostilte is het nu dan eindelijk tijd voor een update!
Ik was inmiddels al begonnen met een heel verhaal, maar ik kon alleen over de vliegreis al een boek schrijven, dus ik ben maar opnieuw begonnen ;) Alleen de absolute hoogtepunten zullen vanaf nu beschreven worden, en dat zijn er tot nu toe al heel veel!
Op 15 maart zijn we eindelijk vertrokken naar het prachtige Kuala Lumpur. Na een moeilijk afscheid op Schiphol van een enorm afscheidscommittée en een extreem lange vlucht met Egypt Air, wat overigens top was, arriveerden wij eindelijk in Kuala Lumpur! Op het vliegveld ontmoetten wij al een ontzettend aardige man, die onze reisplannen uitgebreid met ons doornam en ons allerlei tips aan de hand deed! So far, so good.. Vanaf het vliegveld in KL zijn we naar Chinatown gereisd, omdat we hier een hostel hadden gereserveerd. Ons humeur werd hier meteen een stuk minder positief, toen wij zagen dat de ratten en kakkerlakken hier het straatbeeld sierden. Ook ons hostel was niet bepaald om over naar huis te schrijven. Het was vies, extreem gehorig en daarmee eigenlijk vreselijk pauper. We waren echter veel te gaar om op zoek te gaan naar een ander hostel, dus hebben we dit maar voor lief genomen. We hebben ons eerst opgefrist en zijn toen gaan eten in Chinatown, wat eigenlijk heel erg gezellig was! Toch voelden wij ons niet heel erg comfortabel in dit gedeelte van de stad. We zijn daarom maar snel gaan slapen en hebben zelfs het aanbod om met twee Franse backpackers te gaan stappen afgeslagen. Ik viel meteen in slaap. Dit in tegenstelling tot Fleur, die een beetje last had van een jetlag.. Tot onze grote schrik werden wij middenin de nacht verrast met een bezoekje van een ongenode gast: een rat.. Fleur en ik hebben een kwartier gillend in een hoekje van het bed gezeten. Hierna zijn we een beetje huiverig gaan slapen. De volgende ochtend waren we erg blij dat we KL konden verlaten. Onze volgende bestemming was het paradijselijke eiland Pulau Tioman, deze eilandgroepen zijn ook wel bekend van programma's als Expeditie Robinson. We moesten lang reizen om hier te komen, via Johor Bahru en Mersing om daarvandaan de Ferry te nemen naar Tioman. Deze Ferry-tocht was heel erg vermakelijk. De bemanning bleek bijvoorbeeld een excellent gevoel voor entertainment te hebben: ze toonden een film waar een siamese tweeling-haai alle bewoners van een eiland aanvielen. Toen ze erachter kwamen dat deze keuze niet erg tactisch was (er zaten heel veel kindjes op de Ferry), besloten ze deze film te verwisselen voor iets luchtigers: een Aziatische horrorfilm. Passagiers die geen last hadden van zeeziekte, werden dus alsnog misselijk. De Ferry vertrok erg vroeg in de morgen (06:30!), dus het was nog donker. We konden dan ook geen steek voor ogen zien, maar toen het eenmaal licht begon te worden, zagen wij de eerste contouren van de meest prachtige eilanden in de Zuid-Chinese Zee. Uiteindelijk kwamen we aan in Salang: een idyllisch dorpje op Tioman. Toen we hier aankwamen werden we direct heel erg gelukkig: wat was het hier mooi! We moesten op zoek naar een hostel, en werden door een local getipt dat we naar Ella's place moesten: een family guesthouse met super schattige chaletjes aan het strand. Toen we hier eenmaal aankwamen bleek dit helaas vol te zitten. Gelukkig kwamen we erachter dat twee Nederlandse gasten, die in het allerleukste huisje verbleven, uitgerekend die dag zouden uitchecken! Toen deze gasten eenmaal waren ontwaakt uit hun brakke slaap, bleek inderdaad dat we dit chalet konden overnemen! Het was letterlijk op 3 meter afstand van het strand! Deze heren waren niet erg te spreken over Tioman. Volgens hen waren de mensen er erg saai en was dit eiland niks vergeleken met spannende bestemmingen als Cambodja en Laos. We hebben hun uitspraken maar een beetje met een korreltje zout genomen en we vonden het allang best dat we konden chillen op een prachtig strand! Toen de eerste zonnestralen doorbraken gingen wij dan ook direct op het strand liggen (lees: slapen). Het strand was nagenoeg leeg! Er waren namelijk ontzettend weinig toeristen (laagseizoen), waardoor we heerlijk onze gang konden gaan. 's Ochtends nuttigden wij ons ontbijt bij Salang Indah Restaurant en 's avonds aten wij elke keer in het Salang Dream resutaurant. Beide restaurants zijn aan het strand gelegen! Toen we de eerste avond met een cocktailtje lekker zaten te dineren bij Salang Dream, maakten wij meteen vrienden met Yosef: de ober! Dit was echt een lief kereltje. Heel belangstellend vroeg hij waar we dan studeerden en wat we dan wel niet deden. Fleur informeerde bij hem naar de mogelijkheden voor een snorkeltrip. Yosef aarzelde niet, pakte zijn mobiele telefoon en had voor ons binnen no time geregeld dat er een boat-man zou komen om de details met ons door te spreken. Nog geen tien minuten later maakten wij kennis met deze beste boat-man: Terry! Terry is echt een hilarisch ventje en we merkten meteen dat er een klik was tussen ons en dit lieve mannetje. Terry is compleet tandloos en heeft een grappig accent, waardoor alles wat hij zegt hilarisch is.. We besloten dan ook om de volgende dag met hem op snorkel trip te gaan: just the three of us! De volgende ochtend vertrokken Fleur en ik naar de Jetty, waar Terry al vrolijk op ons stond te wachten met zijn prachtige speedboot: een afthans ding dat van ellende bijna uit elkaar viel. Toch gingen wij het avontuur aan! Terry bracht ons naar drie snorkelplekken rondom Coral Island. Toen ik mijn snorkel equipment aangereikt kreeg, werd ik niet blij: mijn snorkel bleek vol te zitten met zwarte vlekken. Toen ik Terry hierop attent maakte, stelde hij mij gerust met de woorden; 'Don't worry, I put a lot of chemicals inside, I cleaned it very well!'. Dit met een brede, tandloze grijns. Omdat we moesten roeien met de riemen die we hadden, ging ik, gewapend met snorkel en al, te water. Tijdens de eerste twee stops bleef Terry keurig in zijn bootje zitten en was hij alleen maar sigaretten aan het roken. De derde stop was bij Malang Rock: hier kon je ontzettend mooi snorkelen! Tussen de rotsen door deden wij een wedstrijdje 'Finding Nemo', die we uiteindelijk gemakkelijk vonden. De vissen en het koraal waren hier prachtig! Ik keek dan ook rustig naar beneden. Toen ik op een gegeven moment opzij keek, zag ik tot mijn grote schrik de tandloze Terry ineens vrolijk zwaaiend voorbij snorkelen. Ik stikte zo ongeveer in mijn snorkel van het lachen en moest hier even van bijkomen. Onder water had Terry mij opgedragen hem te volgen.. Omdat ik niet de beroerdste ben, deed ik dit dan ook braaf. Na een paar minuten werd ik door Terry's arm uit het water getrokken, bovenop een rots middenin de oceaan. Daar zat ik dan: samen met Terry op een eenzame rots in de oceaan. Jullie zouden hem moeten zien om te weten hoe hilarisch dit allemaal was. Fleur was nog vrolijk aan het snorkelen, maar Terry wilde dat ook Fleur gezellig op de rots zou komen chillen. Hij besloot haar dan ook te roepen, maar omdat hij haar naam niet kan uitspreken riep hij: 'Plora, Plora'! Ik wilde hem natuurlijk niet afvallen, dus ik riep vrolijk met hem mee. Even later zat ook Fleur op deze rots.. Omdat de golven erg sterk waren, werden wij helaas met grof geweld van de rots af gespoeld. Dit ging gepaard met de nodige fysieke ongemakken. Even later bracht Terry ons met zijn bootje naar Monkey Beach. Dit was werkelijk een plaatje: een parelwit, verlaten strand, omringd door de turqouise zee. Fleur en ik waren verkocht: we wilden hier blijven. Terry moest echter terug met de boot naar Tioman en vertelde ons dat je vanaf Salang ook gewoon kon lopen naar Monkey Beach. Deze wandeltocht duurde ongeveer 45 minuten. Fleur en ik besloten dit uiteraard te doen! Die avond aten Fleur en ik wederom bij Salang Dream, waar we onze vrienden Yosef en Terry weer tegen het lijf liepen. Ook maakten wij hier kennis met Tash en Adam: andere locals uit Tioman. Met deze heren beleefden wij een hilarisch avondje. We eindigden in Four S café, waar de nodige biertjes werden weggetikt. De volgende ochtend zijn we opgestaan om te beginnen aan onze wandeltocht naar Monkey Beach. We liepen vrolijk op onze slippers richting het looppad, toen iemand ons erop attent maakte dat we toch wel goede schoenen nodig zouden hebben! We luisterden hier braaf naar. Toen we het looppad vijf minuten hadden gevolgd, bleek dat het looppad niet meer echt begaanbaar was. Sterker nog; dit looppad bleek gewoon een tocht te zijn door de woeste jungle van Tioman. Het pad was hoogstens een halve meter breed en werd versperd door obstakels als stenen, boomstammen, wilde planten en de nodige dierlijke wezens. Zo zagen wij meerdere malen aapjes en kruisden leguanen ons pad. Het looppad was bovendien ongelooflijk steil! Fleur ging voorop en ging als een speer! Conditietechnisch gezien kon ik dit echt niet aan. Ik had het heeel erg zwaar en ging minstens vijf keer bijna van mijn stokje. Toen we eindelijk de top hadden bereikt, konden we beginnen aan onze klim naar beneden. Na drie kwartier kwamen wij eindelijk aan op Monkey Beach! Het was hier absoluut heerlijk en ik was blij met deze overwinning. Even later bleek dat meerdere mensen dit looppad hadden gevolgd. We ontmoetten hier namelijk Teddy, een grote zwarte basketbal neger, en Reto, een neutrale zwitser. Gelukkig kwam er rond 16.00 een bootje aan bij Monkey Beach, die ons wilde terugbrengen naar Salang. Thank god! Die terugweg had ik namelijk echt niet aan gekund. Die avond gingen we gezellig dineren bij de Salang Dream met Reto, Teddy en Fanny (een vriendin van Teddy). Uiteindelijk kwam er zelfs een waterpijp op tafel. Adam, Tash en zelfs Terry kwamen nog even om de hoek kijken! Terry was met wife 2.0 aan het dineren en Adam had zijn 'drinking t-shirt' aan. Dit beloofde niet veel goeds! Omdat we de volgende ochtend Tioman helaas weer moesten verlaten, besloten we dan ook om op tijd naar bed te gaan. De volgende ochtend gingen we met pijn in ons hart weg van Tioman. We hadden dit mooie eiland en haar bewoners toch stiekem al wel een beetje in ons hart gesloten. We werden hier behandeld alsof we hier echt thuis hoorden.. De mensen waren zo ontzettend vriendelijk en de kindjes waren hier zo lief! Alle kindjes lopen hier in pyjama vanaf een uur of 18.00, en mogen extreem lang op blijven! Je ziet dan ook de hele avond spelende kindjes op het strand en op straat. Drie jongetjes, die broers van elkaar zijn, heten Mohammed Alif, Mohammed Alik en Mohammed Alim. Fleur en ik vonden dit erg origineel! Toen we de volgende ochtend toch een latere Ferry namen dan gepland (het was toch iets te laat geworden) stond Terry daar om ons uit te zwaaien! Beter kon het niet eindigen :) We hebben dan ook besloten absoluut nog een weekend terug te keren naar Tioman!
Vanuit Tioman zijn we doorgereisd naar Taman Negara: het grootste en oudste regenwoud van Maleisië. Dit regenwoud biedt een thuis aan olifanten, tijgers en andere exotische dieren en schijnt echt een hoogtepunt te zijn! Na een lange reis, waarbij wij tweemaal moesten overnachten in een hostel, kwamen wij vanochtend vroeg aan bij dit park. We werden met een busje vanaf ons hotel hier naartoe gebracht. We hoefden hier slechts 1,25 p.p. voor betalen. Belachelijk goedkoop voor een tochtje van bijna 2 uur! We wilden diezelfde avond alweer vertrekken uit de Jungle en we hadden dus vervoer nodig. Ik informeerde bij de chauffeur van ons busje naar de mogelijkheden. Hij vertelde mij dat hij Fleur en mij wel wilde ophalen, om 19.00u. Wij vonden dit heel chill, dus ik vroeg nog even door naar de prijs etc. De chauffeurs vertelden mij dat ze Fleur en mij wel wilden ophalen uit de jungle, maar dat we het 'aan niemand mochten vertellen'. We mochten niet naar bus-station komen, omdat andere mensen dan zouden weten dat we belachelijk goedkoop werden teruggebracht en bovendien werd steeds benadrukt dat ze 'just the two of us' wilden wegbrengen. Wij vertrouwden dit voor geen cent, maar toen ze ons aanboden om ons zelfs gratis te komen ophalen, gingen echt alle alarmbellen rinkelen. Als we onszelf terug hadden willen zien (hopelijk levend), op het 20.00u journaal, hadden we dit tripje zeker moeten aannemen. We besloten dat het veiliger was om met de boot terug te gaan. Dit boottochtje was extreem chill! De boot voer over een grote, bruine, kolkende rivier dwars door de jungle heen! De jungle zelf viel een beetje tegen en was echt ingesteld op toerisme. Er waren dan ook veel aangelegde paden, iets wat Fleur en ik erg jammer vonden. Vergeleken met de woeste jungle op Tioman was dit een behoorlijke afknapper. We vonden de boottocht terug dan ook het hoogtepunt! Op dit moment zijn wij weer terug in ons hostel en zullen wij over een aantal uren de nachttrein nemen naar de Perhentian Islands: ook al zo paradijselijk. Vanaf daar zal ik hopelijk weer een update geven! Hoe is het in Nederland?
Heel veel liefs en bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Xxxxxx
Na een week radiostilte is het nu dan eindelijk tijd voor een update!
Ik was inmiddels al begonnen met een heel verhaal, maar ik kon alleen over de vliegreis al een boek schrijven, dus ik ben maar opnieuw begonnen ;) Alleen de absolute hoogtepunten zullen vanaf nu beschreven worden, en dat zijn er tot nu toe al heel veel!
Op 15 maart zijn we eindelijk vertrokken naar het prachtige Kuala Lumpur. Na een moeilijk afscheid op Schiphol van een enorm afscheidscommittée en een extreem lange vlucht met Egypt Air, wat overigens top was, arriveerden wij eindelijk in Kuala Lumpur! Op het vliegveld ontmoetten wij al een ontzettend aardige man, die onze reisplannen uitgebreid met ons doornam en ons allerlei tips aan de hand deed! So far, so good.. Vanaf het vliegveld in KL zijn we naar Chinatown gereisd, omdat we hier een hostel hadden gereserveerd. Ons humeur werd hier meteen een stuk minder positief, toen wij zagen dat de ratten en kakkerlakken hier het straatbeeld sierden. Ook ons hostel was niet bepaald om over naar huis te schrijven. Het was vies, extreem gehorig en daarmee eigenlijk vreselijk pauper. We waren echter veel te gaar om op zoek te gaan naar een ander hostel, dus hebben we dit maar voor lief genomen. We hebben ons eerst opgefrist en zijn toen gaan eten in Chinatown, wat eigenlijk heel erg gezellig was! Toch voelden wij ons niet heel erg comfortabel in dit gedeelte van de stad. We zijn daarom maar snel gaan slapen en hebben zelfs het aanbod om met twee Franse backpackers te gaan stappen afgeslagen. Ik viel meteen in slaap. Dit in tegenstelling tot Fleur, die een beetje last had van een jetlag.. Tot onze grote schrik werden wij middenin de nacht verrast met een bezoekje van een ongenode gast: een rat.. Fleur en ik hebben een kwartier gillend in een hoekje van het bed gezeten. Hierna zijn we een beetje huiverig gaan slapen. De volgende ochtend waren we erg blij dat we KL konden verlaten. Onze volgende bestemming was het paradijselijke eiland Pulau Tioman, deze eilandgroepen zijn ook wel bekend van programma's als Expeditie Robinson. We moesten lang reizen om hier te komen, via Johor Bahru en Mersing om daarvandaan de Ferry te nemen naar Tioman. Deze Ferry-tocht was heel erg vermakelijk. De bemanning bleek bijvoorbeeld een excellent gevoel voor entertainment te hebben: ze toonden een film waar een siamese tweeling-haai alle bewoners van een eiland aanvielen. Toen ze erachter kwamen dat deze keuze niet erg tactisch was (er zaten heel veel kindjes op de Ferry), besloten ze deze film te verwisselen voor iets luchtigers: een Aziatische horrorfilm. Passagiers die geen last hadden van zeeziekte, werden dus alsnog misselijk. De Ferry vertrok erg vroeg in de morgen (06:30!), dus het was nog donker. We konden dan ook geen steek voor ogen zien, maar toen het eenmaal licht begon te worden, zagen wij de eerste contouren van de meest prachtige eilanden in de Zuid-Chinese Zee. Uiteindelijk kwamen we aan in Salang: een idyllisch dorpje op Tioman. Toen we hier aankwamen werden we direct heel erg gelukkig: wat was het hier mooi! We moesten op zoek naar een hostel, en werden door een local getipt dat we naar Ella's place moesten: een family guesthouse met super schattige chaletjes aan het strand. Toen we hier eenmaal aankwamen bleek dit helaas vol te zitten. Gelukkig kwamen we erachter dat twee Nederlandse gasten, die in het allerleukste huisje verbleven, uitgerekend die dag zouden uitchecken! Toen deze gasten eenmaal waren ontwaakt uit hun brakke slaap, bleek inderdaad dat we dit chalet konden overnemen! Het was letterlijk op 3 meter afstand van het strand! Deze heren waren niet erg te spreken over Tioman. Volgens hen waren de mensen er erg saai en was dit eiland niks vergeleken met spannende bestemmingen als Cambodja en Laos. We hebben hun uitspraken maar een beetje met een korreltje zout genomen en we vonden het allang best dat we konden chillen op een prachtig strand! Toen de eerste zonnestralen doorbraken gingen wij dan ook direct op het strand liggen (lees: slapen). Het strand was nagenoeg leeg! Er waren namelijk ontzettend weinig toeristen (laagseizoen), waardoor we heerlijk onze gang konden gaan. 's Ochtends nuttigden wij ons ontbijt bij Salang Indah Restaurant en 's avonds aten wij elke keer in het Salang Dream resutaurant. Beide restaurants zijn aan het strand gelegen! Toen we de eerste avond met een cocktailtje lekker zaten te dineren bij Salang Dream, maakten wij meteen vrienden met Yosef: de ober! Dit was echt een lief kereltje. Heel belangstellend vroeg hij waar we dan studeerden en wat we dan wel niet deden. Fleur informeerde bij hem naar de mogelijkheden voor een snorkeltrip. Yosef aarzelde niet, pakte zijn mobiele telefoon en had voor ons binnen no time geregeld dat er een boat-man zou komen om de details met ons door te spreken. Nog geen tien minuten later maakten wij kennis met deze beste boat-man: Terry! Terry is echt een hilarisch ventje en we merkten meteen dat er een klik was tussen ons en dit lieve mannetje. Terry is compleet tandloos en heeft een grappig accent, waardoor alles wat hij zegt hilarisch is.. We besloten dan ook om de volgende dag met hem op snorkel trip te gaan: just the three of us! De volgende ochtend vertrokken Fleur en ik naar de Jetty, waar Terry al vrolijk op ons stond te wachten met zijn prachtige speedboot: een afthans ding dat van ellende bijna uit elkaar viel. Toch gingen wij het avontuur aan! Terry bracht ons naar drie snorkelplekken rondom Coral Island. Toen ik mijn snorkel equipment aangereikt kreeg, werd ik niet blij: mijn snorkel bleek vol te zitten met zwarte vlekken. Toen ik Terry hierop attent maakte, stelde hij mij gerust met de woorden; 'Don't worry, I put a lot of chemicals inside, I cleaned it very well!'. Dit met een brede, tandloze grijns. Omdat we moesten roeien met de riemen die we hadden, ging ik, gewapend met snorkel en al, te water. Tijdens de eerste twee stops bleef Terry keurig in zijn bootje zitten en was hij alleen maar sigaretten aan het roken. De derde stop was bij Malang Rock: hier kon je ontzettend mooi snorkelen! Tussen de rotsen door deden wij een wedstrijdje 'Finding Nemo', die we uiteindelijk gemakkelijk vonden. De vissen en het koraal waren hier prachtig! Ik keek dan ook rustig naar beneden. Toen ik op een gegeven moment opzij keek, zag ik tot mijn grote schrik de tandloze Terry ineens vrolijk zwaaiend voorbij snorkelen. Ik stikte zo ongeveer in mijn snorkel van het lachen en moest hier even van bijkomen. Onder water had Terry mij opgedragen hem te volgen.. Omdat ik niet de beroerdste ben, deed ik dit dan ook braaf. Na een paar minuten werd ik door Terry's arm uit het water getrokken, bovenop een rots middenin de oceaan. Daar zat ik dan: samen met Terry op een eenzame rots in de oceaan. Jullie zouden hem moeten zien om te weten hoe hilarisch dit allemaal was. Fleur was nog vrolijk aan het snorkelen, maar Terry wilde dat ook Fleur gezellig op de rots zou komen chillen. Hij besloot haar dan ook te roepen, maar omdat hij haar naam niet kan uitspreken riep hij: 'Plora, Plora'! Ik wilde hem natuurlijk niet afvallen, dus ik riep vrolijk met hem mee. Even later zat ook Fleur op deze rots.. Omdat de golven erg sterk waren, werden wij helaas met grof geweld van de rots af gespoeld. Dit ging gepaard met de nodige fysieke ongemakken. Even later bracht Terry ons met zijn bootje naar Monkey Beach. Dit was werkelijk een plaatje: een parelwit, verlaten strand, omringd door de turqouise zee. Fleur en ik waren verkocht: we wilden hier blijven. Terry moest echter terug met de boot naar Tioman en vertelde ons dat je vanaf Salang ook gewoon kon lopen naar Monkey Beach. Deze wandeltocht duurde ongeveer 45 minuten. Fleur en ik besloten dit uiteraard te doen! Die avond aten Fleur en ik wederom bij Salang Dream, waar we onze vrienden Yosef en Terry weer tegen het lijf liepen. Ook maakten wij hier kennis met Tash en Adam: andere locals uit Tioman. Met deze heren beleefden wij een hilarisch avondje. We eindigden in Four S café, waar de nodige biertjes werden weggetikt. De volgende ochtend zijn we opgestaan om te beginnen aan onze wandeltocht naar Monkey Beach. We liepen vrolijk op onze slippers richting het looppad, toen iemand ons erop attent maakte dat we toch wel goede schoenen nodig zouden hebben! We luisterden hier braaf naar. Toen we het looppad vijf minuten hadden gevolgd, bleek dat het looppad niet meer echt begaanbaar was. Sterker nog; dit looppad bleek gewoon een tocht te zijn door de woeste jungle van Tioman. Het pad was hoogstens een halve meter breed en werd versperd door obstakels als stenen, boomstammen, wilde planten en de nodige dierlijke wezens. Zo zagen wij meerdere malen aapjes en kruisden leguanen ons pad. Het looppad was bovendien ongelooflijk steil! Fleur ging voorop en ging als een speer! Conditietechnisch gezien kon ik dit echt niet aan. Ik had het heeel erg zwaar en ging minstens vijf keer bijna van mijn stokje. Toen we eindelijk de top hadden bereikt, konden we beginnen aan onze klim naar beneden. Na drie kwartier kwamen wij eindelijk aan op Monkey Beach! Het was hier absoluut heerlijk en ik was blij met deze overwinning. Even later bleek dat meerdere mensen dit looppad hadden gevolgd. We ontmoetten hier namelijk Teddy, een grote zwarte basketbal neger, en Reto, een neutrale zwitser. Gelukkig kwam er rond 16.00 een bootje aan bij Monkey Beach, die ons wilde terugbrengen naar Salang. Thank god! Die terugweg had ik namelijk echt niet aan gekund. Die avond gingen we gezellig dineren bij de Salang Dream met Reto, Teddy en Fanny (een vriendin van Teddy). Uiteindelijk kwam er zelfs een waterpijp op tafel. Adam, Tash en zelfs Terry kwamen nog even om de hoek kijken! Terry was met wife 2.0 aan het dineren en Adam had zijn 'drinking t-shirt' aan. Dit beloofde niet veel goeds! Omdat we de volgende ochtend Tioman helaas weer moesten verlaten, besloten we dan ook om op tijd naar bed te gaan. De volgende ochtend gingen we met pijn in ons hart weg van Tioman. We hadden dit mooie eiland en haar bewoners toch stiekem al wel een beetje in ons hart gesloten. We werden hier behandeld alsof we hier echt thuis hoorden.. De mensen waren zo ontzettend vriendelijk en de kindjes waren hier zo lief! Alle kindjes lopen hier in pyjama vanaf een uur of 18.00, en mogen extreem lang op blijven! Je ziet dan ook de hele avond spelende kindjes op het strand en op straat. Drie jongetjes, die broers van elkaar zijn, heten Mohammed Alif, Mohammed Alik en Mohammed Alim. Fleur en ik vonden dit erg origineel! Toen we de volgende ochtend toch een latere Ferry namen dan gepland (het was toch iets te laat geworden) stond Terry daar om ons uit te zwaaien! Beter kon het niet eindigen :) We hebben dan ook besloten absoluut nog een weekend terug te keren naar Tioman!
Vanuit Tioman zijn we doorgereisd naar Taman Negara: het grootste en oudste regenwoud van Maleisië. Dit regenwoud biedt een thuis aan olifanten, tijgers en andere exotische dieren en schijnt echt een hoogtepunt te zijn! Na een lange reis, waarbij wij tweemaal moesten overnachten in een hostel, kwamen wij vanochtend vroeg aan bij dit park. We werden met een busje vanaf ons hotel hier naartoe gebracht. We hoefden hier slechts 1,25 p.p. voor betalen. Belachelijk goedkoop voor een tochtje van bijna 2 uur! We wilden diezelfde avond alweer vertrekken uit de Jungle en we hadden dus vervoer nodig. Ik informeerde bij de chauffeur van ons busje naar de mogelijkheden. Hij vertelde mij dat hij Fleur en mij wel wilde ophalen, om 19.00u. Wij vonden dit heel chill, dus ik vroeg nog even door naar de prijs etc. De chauffeurs vertelden mij dat ze Fleur en mij wel wilden ophalen uit de jungle, maar dat we het 'aan niemand mochten vertellen'. We mochten niet naar bus-station komen, omdat andere mensen dan zouden weten dat we belachelijk goedkoop werden teruggebracht en bovendien werd steeds benadrukt dat ze 'just the two of us' wilden wegbrengen. Wij vertrouwden dit voor geen cent, maar toen ze ons aanboden om ons zelfs gratis te komen ophalen, gingen echt alle alarmbellen rinkelen. Als we onszelf terug hadden willen zien (hopelijk levend), op het 20.00u journaal, hadden we dit tripje zeker moeten aannemen. We besloten dat het veiliger was om met de boot terug te gaan. Dit boottochtje was extreem chill! De boot voer over een grote, bruine, kolkende rivier dwars door de jungle heen! De jungle zelf viel een beetje tegen en was echt ingesteld op toerisme. Er waren dan ook veel aangelegde paden, iets wat Fleur en ik erg jammer vonden. Vergeleken met de woeste jungle op Tioman was dit een behoorlijke afknapper. We vonden de boottocht terug dan ook het hoogtepunt! Op dit moment zijn wij weer terug in ons hostel en zullen wij over een aantal uren de nachttrein nemen naar de Perhentian Islands: ook al zo paradijselijk. Vanaf daar zal ik hopelijk weer een update geven! Hoe is het in Nederland?
Heel veel liefs en bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Xxxxxx
-
22 Maart 2012 - 14:05
John:
Klinkt allemaal heel erg naar.. Gelukkig zit ik veilig op kantoor te werken in Nederland. :-(
Haha! Te gek hoor! Leuke schrijfstijl. Enjoy! -
22 Maart 2012 - 14:12
Ghita:
Renateeee! wat een mooie dingen al, en dat in een week tijd. ik wordt zo blij van alles wat ik lees :) als je de mogelijkheid hebt binnenkort lijkt het me leuk foto's te zien van die paradijselijke eilanden etc! typ je dit trouwens allemaal op je eigen laptop of hebben ze goede internetcafés?
veel liefs -
22 Maart 2012 - 14:22
Anne:
Superleuk verhaal! Tof dat jullie nu al veel gezien hebben en reizen. Ik ben net als Ghiet erg benieuwd naar de foto's.. Je hebt toch wel een foto met Terry? Geniet nog lekker lieve! XXX -
22 Maart 2012 - 14:36
KAR:
Oh dat klinkt echt zooo goed! Enjoy ! Xxx -
22 Maart 2012 - 14:41
Damaris:
Lieverd, wat enig om te lezen, wat heb je er een mooi verhaal van gemaakt. Een dikke kus, ik blijf je volgen! -
22 Maart 2012 - 15:11
Haag:
Heb me kapot gelachen Ren! Klinkt
Zooo leuk!! Hier in nederland is het ook lekker weer dus kon je verhaal zonder al teveel jaloezie lezen;) liefdee xxx -
22 Maart 2012 - 15:24
Ellis:
Wauw, geweldig om te lezen dat je al zo veel leuke dingen hebt meegemaakt in zo'n korte tijd! Ik heb met veel plezier en een grote lach op mijn gezicht het verslag gelezen. Kijk erg uit naar foto's en meer verhalen! Heel erg veel liefs vanuit Nederland! XXXXXXX -
22 Maart 2012 - 17:07
Bexs:
Jeeej je eerste verhaal! Heb het met veeeeel plezier gelezen, wat een avonturen..nu al! En gelukkig zijn jullie nog wel aan het opletten voor enge mannen.. Geniet er nog van chick! Liefs xx -
22 Maart 2012 - 18:31
Carina:
Lieverd, heerlijk om je mooie paradise-verhalen te lezen! Fijn dat je het zo mooi hebt daar.
Kijk al uit naar de volgende en natuurlijk naar alle foto's...(benieuwd naar het plaatje van de grijns van Terry en naar die van de drie broers- what's in a name..
Geniet van alle moois op je pad!
Tot bels! Liefs, M xx -
22 Maart 2012 - 22:12
Chiel-Jan:
Wauw super vet! ik krijg nu ook de kriebels om zo´n rijkelijk avontuur te gaan beleven XD misschien ooit een broeder zuster trip? :D je bent trouwens echt hilarish met je verhalen! Lachte me rot. En volgens mij heb je het reuze naar je zin daar! Het klinkt echt als een droooom! -
23 Maart 2012 - 06:49
Yvon (je Nichtje):
Wat maak je een hoop leuke dingen mee!! Ik ben benieuwd naar het volgende verhaal :-) Enjoy!! -
23 Maart 2012 - 19:26
Hans :
Ja Renate, je "arme oude" vader reageert ook nog eens op je verhalen. Ik was door werkzaamheden elders, verhinderd snel te reageren.
Wat een verhaal. Ik lees dat je het erg naar je zin hebt daar in het verre Zuid-Oost Azië.
Dat verhaal over die Nederlanders die zo mopperen, leert ons dat de gemiddelde Nederlander op vakantie gewoon een zeurpiet is. Jij en Fleur zijn een voorbeeld hoe het ook kan: neem het zoals het komt, dan valt het alleen nog maar mee.
Ik ben intussen erg benieuwd naar je foto's. Zet je al die mensen, waarover je zo beeldend schrijft, ook op de foto?
Dat verhaal over die waterpijp: heb je me wat uit te leggen als je weer thuis bent? Verklaart dat misschien je gebrek aan conditie?
Kabouter Wesley zou zeggen: "Ik vertrouw nooit geen buschauffeurs meer." Maar gelukkig heb jij meer mensenkennis dan Kabouter Wesley!
O ja, doe de groeten aan Plora. -
24 Maart 2012 - 21:51
Tetske (p-p):
Wauw Ren I'm impressed baby!!!
Wat een prachtige avonturen terwijl jullie er pas een weekje zijn en wat schrijf je heerlijk!
Fijn dat je over jullie eerste hostel toch even naar huis schrijft want dat levert een zeer interessante voorstelling op van een rillende ren en fleur in het hoekje van de kamer haha. Zie het maar als jullie ontgroening, want als je dit doorstaan hebt kun je alles aan!
Hebben jullie ook in Chinatown in KL daar in dat thee-huisje die in de Lonely Planet stond theetjes gedronken? (daar zaten nl alleen maar mensen met een LP op hun tafeltje dus die kans zit er wel in haha)
Tandloze Terry lijkt me ook een vriendelijke vent en wat fijn dat ze ook Teddy's daar hebben in Malaisia (aan je beschrijving te zien, een grote basketballneger, lijkt hij toch niet zo heel erg op mij:P)
Nou liefje ik kijk nu al heel erg uit naar je volgende verhaal, en geniet lekker daar op de Perhentian Islands maar dat gaat jullie zeker lukken!! Nu schakel ik even door naar het verhaal van Fleurtje haha,
Geniet-ze mopje en tot schrijfs/ mails/ FB's!!! XXXX -
26 Maart 2012 - 20:42
Tim:
Hee apie! Wat leuk om te lezen wat jullie daar allemaal aan het doen zijn en wat je al hebt gezien. Ben echt benieuwd naar de foto's van het paradijs! Wel jammer dat chinatown beetje tegenviel Haha.
Hopelijk snel weer een nieuwe update! Xx -
27 Maart 2012 - 13:15
Lou:
Ren wat een hilarisch verhaal! Klinkt echt super, en dat alles al in 1 week! Heeel veel plezier daar, maar dat zal zeker lukken als ik dit zo lees!;) Liefs xxxx -
30 Maart 2012 - 19:43
Anneke Van De Langkr:
Wat een avontuur! Veel plezier. -
14 Mei 2012 - 09:43
Annemarie:
Hee lieve nicht! Ontzettend leuk om al je verhalen hier te lezen! Geniet ervan en doe voorzichtig!
Veel liefs, x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
